შინაგანი სიმშვიდის შესანარჩუნებლად: 1) უპირველესად საკუთარი გარეგნული გრძნობები მოაწესრიგე, ერიდე გარეგანი ქცევების თავისუფლებას. უფრო ზუსტად: ნუ იყურები აქეთ-იქით, ნუ ილაპარაკებ, ნუ იქნევ ხელებს, ნუ ივლი და ნურაფერს მოიმოქმედებ ფორიაქით, ყოველთვის წყნარად და დინჯად იმოქმედე, როდესაც გარეგნულ მოძრაობებსა და საქმეებში დინჯად მოქმედებას შეეჩვევი, შინაგან გულის სიმშვიდესაც ადვილად მოიპოვებ. მამათა აზრით, შინაგანი ადამიანი განწყობილებას გარეგანიდან იღებს.
2) ეცადე, შეიყვარო ყველა ადამიანი და ყველასთან თახმობით იცხოვრო, როგორც წიდა პავლე მოციქული გვასწავლის: თუკი შესაძლოა, თქვენის მხრივ, მშვიდობისმყოფელნი იყავით ყოველი კაცის მიმართ (რომ. 12, 18).
3) უმწიკვლოდ დაიცავი სინდისი, რათა არაფერში გამხელდეს, არ გქენჯნიდეს, მშვიდი იყოს ღვთის მიმართაც და შენს მიმართაც, მოყვასისა და საგნების მიმართაც. სინდისის ასეთი დაცვა წარმოშობს, განამრავლებს და განაღრმავებს შინაგან სიმშვიდეს, როგორც წმიდა დავით წინასწარმეტყველი ამბობს: მშვიდობაი მრავალ არს მათ თანა, რომელთა უყუარს შჯული შენი, და არა არს მათ თანა საცთურ (ფს. 118,165).
4) შეეცადე, უშფოთველად დაითმინო ნებისმიერი უსიამოვნება და შეურაცხყოფა. მართალია, ვიდრე ამას შეეჩვევი, საკუთარი თავის მართვის არცოდნისა და გამოუცდელობის გამო, ბევრი გულისტკივილისა და ტანჯვის გადატანა მოგიწევს, სამაგიეროდ, როდესაც ამ ჩვევას შეიძენ, შენი სული უდიდეს ნუგეშს იგემებს ასეთი უსიამოვნებებისგან. თუ სიმტკიცეს გამოიჩენ, დღითიდღე უკეთესად მართავ საკუთარ თავს და მალე, გარეგანი თუ შინაგანი მღელვარებისას, შეძლებ სულის სიმშვიდის დაცვას.
თუ ხანდახან გაგიძნელდება საკუთარი გულის მართვა, მწუხარებისა და ჭმუნვის მოშორება და გულში მშვიდობის დამკვიდრება, ლოცვას მიმართე. მიბაძე მაცხოვარს, რომელმაც გეთსიმანიის ბაღში სამჯერ ილოცა, რათა მაგალითი მოეცა შენთვის: ნებისმიერი გასაჭირისა და სიმძიმილისას ლოცვა უნდა გახდეს საიმედო თავშესაფარი. და რაც უნდა დანაღვლიანებული და სულმოკლე იყო, არ მიატოვო ლოცვა, ვიდრე შენი ნება სრულ თანხმობაში არ მოვა ღვთის ნებასთან. ამით დაშოშმინებული გული მამაცური კადნიერებით აღივსება, სიხარულით შეხვდება, მიიღებს და დაითმენს იმას, რისაც აქამომდე ეშინოდა და რასაც გაურბოდა. ისევე, როგორც უფალი, რომელიც შიშობდა, მჭმუნვარებდა და წუხდა, ლოცვის შემდეგ კი დამშვიდებულმა თქვა : ადექით, წავიდეთ: აჰა, მოგვიახლოვდა ჩემი გამცემი (მათ. 26,46).