შენი გული, ჩემო საყვარელო, ღმერთმა იმისთვის შექმნა, რომ მხოლოდ უფალი უყვარდეს და მის სავანედ იქცეს. ამიტომ მოგიწოდებს, მას მიუძღვნა საკუთარი გული: შვილო, მე მომეცი შენი გული (იგავ. 23,26). მაგრამ რამდენადაც ღმერთი ყოველგვარ გონებაზე აღმატებული მშვიდობაა, აუცილებელია, რომ გული, რომელსაც ღვთის მიღება სურს, მშვიდი და ყოველგვარი ფორიაქისგან თავისუფალი იყოს. რადგან იქმნა მშვიდობით ადგილი მისი (ფს. 75,2), როგორც ამბობს დავით მეფსალმუნე. ყველაზე მეტად იზრუნე, რომ გულში სიმშვიდე დაამკვიდრო და განამტკიცო. შეეცადე, ყველა შენი სათნოება, ღვაწლი და გმირობა, განსაკუთრებით კი ბოროტის საწინააღდეგო ქველი საქმენი, ამ მშვიდობის მოსახვეჭად მიმართო. როგორც უდიდსი მოღვაწე, მდუმარების ღვაწლში მყოფი არსენი ამბობს „მხოლოდ იმისთვის იზრუნე, რომ შენი შინაგანი წყობა ღვთით იყოს მართული და დაამარცხებ გარეგნულ ვნებებს“.
გულის სიმშვიდეს ვნებები არღვევენ. ნუ მიუშვებ მათ გულამდე და ის მუდამ მშვიდად იქნება. უხილავი ბრძოლის მონაწილე კბილებამდე შეიარაღებული დგას გულის კარიბჭესთან და თავდამსხმელებს იგერიებს. და ვიდრე გული მშვიდია, მათი დამარცხება ძნელი არაა. გულის სიმშვიდე სულიერი ბრძოლის მიზანიცაა და მასში გამარჯვების მოსაპოვებლად ყველაზე მძლავრი იარაღიც. ამიტომ როდესაც გულში ვნებიანი ფორიაქი შემოგეპარება, ნუ ეცდები ვნების დამარცხებას, გულისკენ ისწრაფე და მთელი ძალით შეეცადე, დაამშვიდო. როგორც კი გული დამშვიდდება, ბრძოლაც დასრულდება.
ადამიანის ცხოვრება სხვა არაფერია, თუ არა განუწყვეტელი ბრძოლა და მუდმივი განსაცდელი. როგორც იობი ამბობს: კაცის ცხოვრება ჯარის სამსახურია ამქვეყნად (იობ. 7, 1). განსაცდელი ორთაბრძოლის გამომწვევია და აი, ბრძოლაც. ამ ბრძოლის გამო მუდამ მხნედ უნდა იყო და ყველნაირად დაიცვა გული, რათა ის მშვიდი და წყნარი იყოს. როდესაც სულში რაიმე ამაფორიაქებელი მოძრაობა აღიძვრება, შეეცადე, მოშურნეობით დათრგუნო ის და გული დაამშვიდო, რათა ამ შეშფოთების გამო ჭეშმარიტი გზიდან არ გადაუხვიო. კაცის გული საათის ქანქარას და ხომალდის საჭეს ჰგავს. თუ ქანქარას შეამსუბუქებ ან დაამძიმებ, საათის ყველა მექანიზმის მოძრაობა მაშინვე შეიცვლება და ისრები სწორ დროს ვეღარ უჩვენებენ. თუ საჭეს ოდავ მარჯვნივ ან მარცხნვ გადასწევ, ხომალდი გეზს შეიცვლის და ძველ მიმართულებას დაკარგავს. ასევე, როდესაც გული აფორიაქდება, ჩვენს შიგნით ყველაფერი უწესრიგოდ ამოძრავდება და თავად გონებაც გონივრულად მოქმედების უნარს ჰკარგავს. ამიტომაა აუცილებელი გულის დამშვიდება მაშინვე, როგორც კი მას რაიმე აამღვრევს, გარეგნული იქნება ეს თუ შინაგანი, ლოცვისას თუ სხვა დროს.
იცოდე, მხოლოდ მაშინ დაეულები ლოცვას, როდესაც ისწავლი, როგორ დაიცვა საკუთარი შინაგანი სიმშვიდე. აქეთკენ მიმართე გულისყური, იფიქრე, როგორ შეიძლება ნებისმიერი საქმის მშვიდი გულით, კმაყოფილებითა და სიხარულით აღსრულება. მოკლედ გეტყვი, მთელი შენი ცხოვრების გამავლობაში მუდმივად უნდა იღვწოდე გულის სიმშვიდის დასაცავად. არ უნდა დაუშვა, რომ იგი რაიმე უწესრიგობის გამო აღელდეს. ყველა საქმე სიმშვიდის საფარველქვეშ უნდა აღასრულო, როგორც დაწერილია: შვილო, მშვიდად წარმართე შენი საქმეები (ზირ. 3,17). შენც იმათ მიემსგავსე, ვისაც ნეტარებას ჰპირდებიან: ნეტარ არიან თვინიერნი, ვინაიდან ისინი დაიმკვიდრებენ მიწას (მათ. 5,5).