მესამე საცდური სიკვდილის ჟამს ცუდმედიდობა და თვითშეფასებაა, რომლებიც ჩაგვაგონებენ, რომ საკუთარი თავისა და საქმეების იმედად ვიყოთ. ამიტომ ნურასოდეს, განსაკუთრებით, სიკვდილის წუთებში, ყურადღებას ნუ შეაჩერებ საკუთარ თავზე და შენი პიროვნებისა და საქმეების გამო კმაყოფილებას ნუ მიეცემი, თუნდაც სათნოებებით ყველა წმინდანს აღემატებოდე. მხოლოდ ღვთის გამო იყავი კმაყოფილი, სასოებდე მის გულმოწყალებას, იფიქრე უფლის ჯვარცმაზე და თუ უკანასკნელ წუთამდე მუდმივად დაიმდაბლებ თავს, გადარჩები. თუ შემთხვევით რომელიმე საკუთარი კეთილი საქმე გაგახსენდება, იფიქრე, რომ იგი ღმერთმა აღასრულა შენში და შენი მეშვეობით და არა შენ.
ისწრაფე უფლის გულმოწყალებას შეაფარო თავი. მაგრამ ნუ იფიქრებ, რომ ეს შენს მიერ გადატანილი ბრძოლებისა და მოპოვებული გამარჯვების მაგიერია. ყოველთვის შეინარჩუნე მაცხოვნებელი შიში, აღსარებისას გულახდილად თქვი, რომ მთელი შენი ძალისხმევა, სწრაფვა და გმირობა უნაყოფო და ფუჭი იქნებოდა, ღმერთს რომ საკუთარი წყალობის კალთა არ გადმოეფარებინა, არ ეთანამშრომლა შენთან ერთად და არ შეგწეოდა. ახლაც უფლის მოწყალებისა და კეთილი ნების იმედი იქონიე.
თუ ამ რჩევებს გაითვალისწინებ, დარწმუნებული იყავი, სიკვდილის წუთში მტერი ვერაფერს დაგაკლებს. და შენს წინაშე გადაიშლება თავისუფალი გზა, რომელსაც სიხარულით გაივლი და მიწიერი ჭირ-ვარამიდან ზეციურ იერუსალიმში აღმოჩნდები, შენს სასურველ სამშობლოში.